شمع پروانه

سعدی

ای مرغ سحر عشق زپروانه بیاموز       کان سوخته را جان شدواوازنیامد

وحشی باقفی

پروانه ام عادت من سوختن خویش     تاپاک نسوزم دلم اسوده نگردد

رهی معیری

درچمن پروانه ای امد ولی ننشسته رفت     باحریفان قهر بیجای توام امدبه یاد

صائب تبریزی

حسن وعشق پاک را شرم حیادرکارنیست    پیش مردم شمع دربرمی کشدپروانه را

مولانا

حیلت رهاکن عاشقا دیوانه شودیوانه شو      وندردل اتش درا پروانه شو پروانه شو

حافظ

غنیمتی شمرای شمع وصل پروانه              که این معامله تاصبحدم نخواهدماند