وقتی که نگات می شینه روی دیواراتاقم

عکس توتوقاب چوبی دوباره میادسراغم

یاداون روزامی افتم باتوبودن زیر بارون

وقتی که شرمنده بودن پیشمون لیلی ومجنون

یاداون شبامی افتم لب اون چشمه جاری

که گرفت ازما یه عکاس دوتا عکس یادگاری

یکیشون سهم توبود یکیشونم مال من بود

کجا فکرشومی کردیم اخرش جداشدن بود

زیر رعدو برق تقدیر من وتو باهم شکستیم

توی رویاهامون اما هنوزم صاف و یه دستیم

گل سرخی که تو دادی بعد پرواز تو پژمرد

خشکش اینجاروی طاقچس خاطرش هست وخودش مرد

توی میدون زمونه من وتو بازی روباختیم

تقصیر طالع مابود سرنوشتو خوب شناختیم

مث اون کلاغ قصه که نمی رسیدبه خونه

دوس نداش که مال هم شیم دست بی رحم زمونه

اسمش اینه که تورفتی یادگاریت روبه رومه

تورو داشتن تا همیشه انتهای ارزومه

بی گناهی اما کوچت چه اتیشی زدبه ریشم

همیشه بهت میگفتم نباشی دیونه می شم

می دونی مابی گناهیم جرممون فقط وفا بود

هیچ دلی راضی نمیشه که بگه تقصیر مابود

مخمل خاطره تو توی صندوقچه چوبی

خوابیده مثل یه قصه پرراز وپر خوبی

تو رو می سپرم به دست صاحب پونه و خورشید

اما افسوس و صدافسوس که تورو به من نبخشید